Vannacht is de klok vooruit gezet. In de rally is het nu vier later dan in Nederland. Harrie vertelde dat ze om half vijf in de ochtend lokale tijd op pad moesten. Toen lag half Nederland op bed (00:30u).

(opblaastent van de organisatie)

(als die tent maar blijft staan, met deze dreigende lucht)

(aan de het ontbijt)

(Oops, de StaalbouwXpress zit vast! Tot aan de enkels (assen) vast in de Russische modder)

Als Nederland langzamerhand ontwaakt, het is dan twaalf uur in het plaatsje Russkiy Karan is de StaalbouwXpress net begonnen aan de special.

(gelukkig weer op weg, de modder nog op de voorruit)

Terwijl de mannen weer op weg zijn na de special en rijden van Aznakayevo naar Oktybr’skiy is het daar vier uur in de middag en wordt vernomen dat het aan De Run in Veldhoven stil is, heel stil. “Maandenlang is er gewerkt en vooral de laatste weken was het een drukte van jewelste. Heel veel (gezellige) mensen kwamen over de vloer en er was altijd bedrijvigheid. Nu is dat in één keer afgelopen en is Marty’s hal leeg. Dat mis ik echt!”, aldus Mariola, die opeens ook een bekende Nederlander is in Veldhoven.

Ze vervolgt: “Hier in Veldhoven leeft iedereen mee. Elke keer als ik bij de bakker of bij de slager in Veldhoven-dorp kom, moet ik verslag doen van de laatste ontwikkelingen. Vrienden en familie van Marty, Harrie en Henri leven in het bijzonder mee. Iedereen probeert de rally te volgen via tv en de website”.

In Oktyabr’skiy is het tijd om een hapje te eten en om verslag te doen. Het is een mooie dag vandaag. Deze keer mochten de regularity deelnemers als eerste beginnen aan de special. Halverwege kwamen de mannen muurvast te staan. Van alles werd geprobeerd; graven, heen en weer proberen te rijden en ook de rijplaten werden ingezet, maar niets hielp. Tijdens het ploeteren kwamen Vladimir Chaqin en Hans Stacey voorbij, ook zij hadden de grootste moeite om door de Russische klei vooruit te komen. Redder in nood was Pascal de Baar, die heeft uiteindelijk de StaalbouwXpress weer vlot getrokken.

Voor buurman en goede vriend Hans Bekx werd een beter spoor gezocht om een eventuele terugval in het klassement te voorkomen. Hans reageerde direct op de aanwijzingen van StaalbouwXpress mannen en kwam er zonder problemen doorheen.

Het parcours was echter zo slecht dat een deel van de special werd geneutraliseerd. Achteraf bezien dus niet zo vreemd, dat als beginnend team de truck vast kwam te staan. Met de enkels in de klei vernam Henri van Hans en Inge, dat hij oom is geworden van nichtje Tessa en zo werd een mooie dag nog mooier. Na drie kwartier zijn de magen gevuld en gaat de reis verder, het is nog zo’n 300 kilometer naar het bivak.

Zo rond de klok van half tien zijn ze op het bivak even buiten het plaatsje Mrakovo. Het was een lange dag, als ze aankomen in het bivak hebben ze er dan al circa 17 uren op zitten, Marty is moe! Maar Marty is wel de lokale lieveling, diverse Russen wil met Marty op de foto, dus ook buiten de Kempen is hij nu wereldberoemd.

Aan belangstelling echt geen gebrek. Kreeg het team eerder vandaag nog een mms van vrienden met de tekst: “Wij denken aan jullie en Guus ook!”, met daarbij een foto van een afgeladen stadion Meeuwis fans, sturen ze doodleuk terug: “Jo, bedankt hè, maar wij hebben hier net zoveel fans als Guus in een heel stadion!”. Bovenstaande foto’s doen daar getuige van.

Het landschap is naar mate ze Kazachstan naderen aan het veranderen. De omgeving verandert geleidelijk in een berglandschap en over de grasvlaktes zien ze cowboys die te paard de koeien bijeen drijven. Op elke kruising trouwens een oom agent, die net zo vrolijk zwaait naar de chauffeurs als de toegestroomde bevolking.